Inaczej sytuacja wygląda latem i wiosną. Wtedy łasica działa na najwyższych możliwych obrotach. Poluje na tyle ofiar, na ile to możliwe w ciągu dnia. Jak wyliczyli naukowcy, ssak ten potrzebuje zjeść minimum dwie myszy, by móc przetrwać. Chociaż także ten parametr bywa zmienny. Kleszczowe zapalenie mózgu to choroba wirusowa, którą wywołują wirusy przenoszone głównie przez kleszcze. Za chorobę odpowiada wirus KZM. Atakuje on opony mózgowe oraz ośrodkowy układ nerwowy. Do zakażenia może również dojść w wyniku spożycia surowego mleka krowiego lub koziego, jeżeli zwierze było zakażone wirusem. Najlepszym sposobem uniknięcia choroby jest szczepienie. Ponieważ rak Pageta brodawki sutkowej z reguły współistnieje z innymi nowotworowymi chorobami sutka, należy zwrócić uwagę również na takie objawy jak: zaczerwienienie na piersiach, wyczuwalny palpacyjnie guzek lub inna struktura, zmiana kształtu lub wielkości piersi, powiększenie węzłów chłonnych w dole pachowym, Jak wygląda rak na USG? JAKIE OBJAWY DAJE RAK PIERSI W BADANIU USG? Do najczęstszych objawów ultrasonograficznych raka piersi w badaniu USG należą: niejednorodne, hypoechogeniczne, zmiany lite, o nieregularnych, zatartych obrysach, z widocznym cieniem akustycznym za zmianą, niepodatne na ucisk (w badaniu nazywanym elastografią są twarde). Od tego, jak wygląda rak płuc na RTG może zależeć np. to, czy będzie on operacyjny. Pomocna jest również cytologia plwociny oraz badanie płynu jamy opłucnej, badanie materiału genetycznego, czy wreszcie różne badania laboratoryjne. Rak sromu: rodzaje nowotworu . Nowotwór sromu to najczęściej rak płaskonabłonkowy sromu, czyli taki, który wywodzi się z nabłonka wielowarstwowego płaskiego, warstwy pokrywającej skórę tej okolicy. Zwykle rak występuje u kobiet po 60. roku życia, a do jego rozwoju dochodzi najczęściej u pań między 70. a 80. rokiem życia. . Bazyliszki, to jaszczurki pochodzące z Ameryki Środkowej. Dorosłe osobniki dorastają do 80 centymetrów długości, z czego 2/3 stanowi ich ogon. Ciekawą umiejętnością jest ich bieganie po wodzie, dlatego nazywane są także jaszczurkami Jezusa. Bieganie po powierzchni wody umożliwia im rosnąca między palcami błona. Bazyliszki są bardzo płochliwe, co niestety w hodowli terraryjnej skutkuje często rozbitymi o szybę pyskami, gdy przerażony bazyliszek ucieka przed niebezpieczeństwem nie bacząc na żadne przeszkody. Ze względu na swoje tchórzostwo, bazyliszki nie są zwierzętami odpowiednimi do brania na ręce i zabawy ze swym właścicielem. W sprzedaży są dostępne najpopularniejsze gatunki, na przykład Basiliscus pluriformis czyli bazyliszek płatkogłowy, Basiliscus basiliscus czyli bazyliszek zwyczajny oraz chyba najpopularniejszy Basiliscus vittatus, zwany potocznie bazyliszkiem pasiastym. Charakterystycznym elementem ciała tego gada jest grzebień znajdujący się na ogonie i grzbiecie. Bazyliszki posiadają również charakterystyczne podgardle. Zobacz również: Pospolite schorzenia u kameleonów – jak zapobiegać i jak leczyć? Jeśli chodzi o kolorystykę, wszystko zależy od gatunku. Najciekawszą kolorystykę prezentują bazyliszki płatkogłowe. Ich zielone ciało pokrywają białe cętki, a na grzbiecie poniżej grzebienia znajdują się czarne pasy. Bazyliszki pasiaste, jak sama nazwa wskazuje, mają delikatne, jaśniejsze i ciemniejsze pasy na tle brązowego tła i dorastają do około 75 cm długości. Bazyliszki są gadami mięsożernymi, a ich głównym pokarmem są owady, dżdżownice czy ślimaki. W ramach urozmaicenia diety można podać im też słodkie owoce. Z reguły apetyt im dopisuje, więc należy uważać, aby ich nie przekarmiać. Bardzo ważnym elementem żywienia jest podawanie witamin. Można je aplikować poprzez posypywanie owadów karmowych specjalnymi mieszankami witamin i soli mineralnych, lub też podawać doustnie witaminy w płynie. Polecamy: Żółwie wodne – jak wygląda ich hodowla? Terrarium dla bazyliszka powinno mieć dość pokaźne wymiary, najlepiej 150x80x160 cm. Wewnątrz takiego terrarium powinny panować warunki tropikalne. Bazyliszki powinny mieć stały dostęp do wody w temperaturze około 30 stopni Celsjusza. Niestety gady te nie należą do czyścioszków i z reguły wypróżniają się w takim basenie. Brudna woda może doprowadzić do problemów zdrowotnych. Temperatura wewnątrz takiego terrarium powinna oscylować w granicach 25–32 stopni Celsjusza, a pod żarówką nawet 40 stopni. Wyposażenie terrarium, w którym żyją bazyliszki, musi imitować ich środowisko naturalne. Uzyskamy taki efekt umieszczając wewnątrz pomieszczenia gałęzie z liśćmi, między którymi gady będą mogły się chować. Należy pamiętać, że bazyliszki to co prawda bardzo ciekawe zwierzęta, ale ich hodowla wymaga wysiłku oraz konsekwencji. Nie należą co prawda do ciekawskich gadów, z którymi można nawiązać kontakt, ale z pewnością sprawią wiele radości właścicielowi. Odpowiedzi bezkręgowiec należy to gatunku np : ślimaki i dżdżownice . blocked odpowiedział(a) o 19:06 Oczywiście, że bezkręgowiec ;)). Jest stawonogiem. blocked odpowiedział(a) o 17:38 krzychum odpowiedział(a) o 19:18 blocked odpowiedział(a) o 17:36 kręgowiec na 100% mam to na lekcji blocked odpowiedział(a) o 17:36 blocked odpowiedział(a) o 17:55 rak jest kręgowcem bo się kręguje w wodzie; czyrak nie jest kręgowcem... Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub Shiba inu to pies, którego cechą wyróżniającą jest bardzo gęste futro. Swoim wyglądem przypomina on nieco maskotkę, niemniej jednak bywa bardzo porywczy, dlatego od samego początku potrzebuje konsekwentnego wychowania. Dla kogo zwierzę rasy shiba inu jest dobrym wyborem, a kto powinien rozważyć zakup innego psa? ContentsHistoria rasy shiba inuShiba inu vs akitaShiba inu – wzorzec rasyShiba inu – charakterJak wygląda pielęgnacja psów shiba inu?Żywienie i zdrowie rasy shiba inuShiba inu – dla kogo?Shiba inu – cena Historia rasy shiba inu Shiba inu to rasa japońska (prawdopodobnie najstarsza). Uważa się, że przodkowie jej przedstawicieli mogli pojawić się na Wyspach Japońskich nawet ok. 7000 lat byli oni psami myśliwskimi polującymi na niewielkie zwierzęta, w tym bażanty. Ciekawe jest to, że przez setki lat rasa nie zmieniała się, ponieważ w pobliżu nie było żadnych innych psów, z którymi te czworonogi mogłyby się krzyżować. Sytuacja zmieniła się pod koniec XIX wieku za sprawą Brytyjczyków. Zabrali oni ze sobą do Japonii inne rasy, takie jak pointery czy setery. W 1928 roku pojawiła się pierwsza celowa hodowla shiba inu, a 6 lat później ustalono wzorzec, jakiemu muszą odpowiadać psy. Jeżeli porównamy te czworonogi do swoich przodków, szybko zauważymy, że są one nieco bardziej muskularne i większe. Rasa shiba inu zaczęła stawać się coraz bardziej popularna w Japonii po 1937 roku, kiedy to zyskała status ‘narodowego pomnika natury’. Jest ona tak samo znana jak akita, choć w innych krajach spotykana nieco rzadziej. W czasie II wojny światowej psy shiba inu niemal całkowicie wyginęły, ale po jej zakończeniu udało się wznowić hodowlę. Współcześni przedstawiciele tej rasy pochodzą z trzech linii: Mino shiba, shinshu shiba oraz san’in shiba. W Polsce po raz pierwszy o shiba inu usłyszano w 1992 roku, kiedy to do naszego kraju przybył pierwszy samiec. Rok później przywieziono samicę, a w 1995 roku na świat przyszedł pierwszy polski miot tej rasy. Shiba inu vs akita Shiba inu oraz akita to dwie bardzo popularne rasy psów pochodzące z Japonii. Co prawda są one do siebie bardzo podobne, ale nie identyczne i trzeba o tym pamiętać. Akity są nieco większe, wysokość w kłębie samic to 58 – 64 cm, a samców 64 – 70 cm. W przypadku shiba inu wysokość to odpowiednio 35 – 39 cm i 38 – 42 cm. Czworonogi te różnią się również długością życia. Średni wiek akity to 10 – 13 lat, podczas gdy pies shiba inu może żyć nawet 16 lat. Przedstawiciele obu ras wyglądają podobnie, ponieważ są to czworonogi w typie szpiców. To, co je łączy, to przede wszystkim spiczaste, trójkątne uszy, głowa podobna do lisiej i zakręcony ogon. Ponadto psy mają bardzo gęstą sierść, która zimą zapewnia im ciepło i ochronę przed wilgocią. Niekiedy shiba inu oraz akity są porównywane pod względem wyglądu do rasy siberian husky. Shiba inu – wzorzec rasy Pies rasy shiba inu ma szerokie czoło, prostą kufę, czarny nos i lekko skośne, ciemnobrązowe oczy. Uszy są niewielkie i trójkątne, szyja jest mocna i gruba, a grzbiet silny i prosty. Czworonogi mają głęboką klatkę piersiową, a także wysoko osadzony i zakręcony nad grzbietem ogon. Ciekawe jest to, że waga zwierząt nie została sprecyzowana w oficjalnym wzorcu. W przypadku samic jest to średnio 8 – 13 kg, a samców 9 – 14 kg. Shiba inu to mały pies z dwuwarstwową szatą. Składa się ona z grubego, a jednocześnie krótkiego podszerstka oraz twardszego, dłuższego włosa okrywowego (odstaje on pod kątem ok. 45 stopni). Jeśli uważniej przyjrzymy się sierści czworonogów, zauważymy, że najkrótsza jest w okolicy głowy, a najdłuższa na ogonie. Jakie umaszczenie psów jest najczęściej spotykane? Shiba inu może być czarny (podpalany), złoty lub sezamowy, czyli złoty z czarnym nalotem. Bardzo istotne są oznaczenia określane mianem ‘urajiro’. To inaczej rozjaśniona do białego odcienia sierść znajdująca się na policzkach i boku kufy, pod brodą, na piersi, szyi, brzuchu oraz wewnętrznej stronie nóg. Zdarza się, że staje się ona widoczna dopiero w momencie, gdy szczenięta skończą 1. rok życia. Shiba inu nie może być całkowicie biały, niepożądane są też jasne znaczenia na końcu ogona. Jak już zostało wspomniane, wielkość shiba inu zależy od płci, jednak nie są to bardzo duże psy. Biorąc pod uwagę ich wysokość w kłębie, można zauważyć podobieństwo do takich ras jak: Podenco andaluz, polski owczarek nizinny, clumber spaniel czy islandzki szpic pasterski. Shiba inu – charakter Pies shiba inu ma bardzo silny charakter, wyróżniają się tym wszystkie rasy pochodzące z Japonii. Nierzadko mówi się o nim, że jest to ‘wielkie zwierzę w małym ciele’, jest bardzo sprytny, inteligentny, a do tego lubi stawiać na swoim. Właściciel takiego czworonoga musi być cierpliwy, a jednocześnie konsekwentny, konieczne jest wyznaczanie pupilowi wyraźnych granic. Wynika to z tego, że kiedy shiba inu zechce osiągnąć zamierzony przez siebie cel, może posunąć się nawet do agresji. Odpowiednie wychowanie zwierzęcia to kluczowa kwestia, zwłaszcza jeśli pojawiło się ono w domu zamieszkiwanym przez dzieci. Shiba inu przeważnie zachowuje dystans w stosunku do obcych, jednak osoby, które zdąży poznać, po pewnym czasie zaczyna akceptować. Co istotne, pies nie jest bardzo wylewny w okazywaniu uczuć, ale lubi zabawy z ludźmi. Kiedy już zmęczy się towarzystwem i zechce odpocząć w samotności, po prostu chowa się w swojej kryjówce, żeby się zdrzemnąć. Dobrze wychowane zwierzę z pewnością będzie odważne, a przy tym czujne i lojalne wobec swojej rodziny. Shiba inu niezbyt dobrze czuje się w towarzystwie innych czworonogów, w szczególności psów tej samej płci, może wdawać się z nimi w bójki. Ma on instynkt łowiecki, dlatego nie zaleca się spuszczania czworonoga ze smyczy podczas spacerów w otwartym, rozległym terenie. Istnieje duże prawdopodobieństwo, że przedstawiciel rasy shiba inu nie będzie dobrze znosił także mieszkających z nim kotów i innych, równie małych zwierząt. Często są one traktowane przez takie psy jako zdobycz, którą należy ścigać. Czytając opinie o rasie shiba inu, można dojść do wniosku, że nie są to hałaśliwe czworonogi. Niemniej jednak są one czujne i głośnym szczekaniem dają rodzinie do zrozumienia, że dostrzegły coś niepokojącego. Osoby mające dom z ogrodem mogą wypuszczać zwierzęta na zewnątrz, ale należy pamiętać, że przeskoczenie płotu nie stanowi dla shiba inu żadnego problemu. To psy, które nie mogą być pozostawione same sobie, gdyż wtedy zaczynają zachowywać się destrukcyjnie. Proces ich socjalizacji należy rozpocząć jak najwcześniej, nie można przy tym im pobłażać. Już jako szczeniak shiba inu może okazać się trudny w wychowaniu. To rasa, która współpracuje z człowiekiem wtedy, kiedy ma na to ochotę, bywa uparta i nigdy się nie poddaje. Jak wygląda pielęgnacja psów shiba inu? Co prawda sierść psów shiba inu jest gęsta, ale nie wymaga codziennego szczotkowania. Nie jest ona podatna na plątanie czy powstawanie kołtunów, więc tego typu zabiegi pielęgnacyjne wykonuje się sporadycznie. Wyjątkiem są okresy linienia, wówczas szczotkowanie powinno odbywać się częściej. Włos shiba inu nie ma łusek, dlatego łatwo usuwa się go z odzieży, dywanów czy mebli. Czworonogi nie lubią kąpieli, ale ze względu na to, że ich sierść nie jest podatna na zabrudzenia czy zbieranie rzepów, nie trzeba tego robić często. Co pewien czas należy za to kontrolować oczy, uszy i pazury pupila, a w okresie od wiosny do późnej jesieni dokładnie sprawdzać ciało w poszukiwaniu kleszczy. Ponieważ są to pasożyty mogące przenosić groźne choroby (w tym boreliozę i babeszjozę), warto zabezpieczyć przed nimi psa. Jednym ze skuteczniejszych sposobów jest obroża przeciw kleszczom, która po założeniu na szyję czworonoga działa nawet przez 6 – 8 miesięcy. Ważne jest to, aby jak najwcześniej przyzwyczajać psa do czesania, a także innych zabiegów pielęgnacyjnych, w tym przycinania pazurów i wycierania łap po spacerze. Inaczej wykonywanie takich czynności będzie bardzo kłopotliwe ze względu na niespokojne zachowanie pupila, dorosłe czworonogi mogą wytrwale bronić siebie i swojej nietykalności. Żywienie i zdrowie rasy shiba inu Podobnie jak inne psy, shiba inu są mięsożercami. Można im podawać dobrej jakości suchą i mokrą karmę lub zdecydować się na żywienie typu BARF. To indywidualna decyzja podejmowana przez właściciela. W razie wątpliwości warto przedyskutować tę kwestię ze specjalistą, który pomoże w ułożeniu właściwej diety dla czworonoga. Co istotne, shiba inu to rasa wytrzymała, średnia długość życia psów to nawet 15- 16 lat. Niemniej jednak zwierzęta mają genetyczne predyspozycje do niektórych chorób, w szczególności oczu. To jaskra oraz postępujący zanik siatkówki. Shiba inu często boryka się również z niedoczynnością tarczycy oraz alergiami, które można rozpoznać po swędzącej skórze, zapaleniu ucha oraz grzybicy. Shiba inu – dla kogo? Co prawda shiba inu to nie miniaturka, ale nie jest też bardzo dużym psem. Według ekspertów może on mieszkać zarówno w domu z ogrodem, jak i w mieszkaniu w bloku, pod warunkiem, że właściciel każdego dnia zapewni mu dostatecznie dużo ruchu na świeżym powietrzu. Rasa nie jest najlepszym wyborem do domu zamieszkiwanego przez koty. Żeby shiba inu zaakceptował inne psy w otoczeniu, niezbędna jest socjalizacja, co wymaga sporo cierpliwości. Zwierzę toleruje dzieci, ale zaczyna odczuwać dyskomfort, kiedy okazuje mu się za dużo uczuć. Z tego względu rasa jest polecana rodzinom ze starszymi pociechami, które wiedzą już, jak postępować z czworonogami. Ponieważ psy są bardzo aktywne, niezależne i uparte, nie sprawdzają się w roli pupila osób starszych. Seniorom trudno będzie za nimi nadążyć, problemem może być też szkolenie. To oznacza, że pochodzące z Japonii czworonogi są dobrym wyborem głównie dla bardziej doświadczonych i aktywnych fizycznie osób. Shiba inu może bez przeszkód podróżować z rodziną na wakacyjne wyjazdy, ale źle znosi upał i trzeba o tym pamiętać, wybierając miejsce wypoczynku. Jeżeli wspólna podróż z pupilem nie jest możliwa, należy znaleźć mu odpowiedzialnego opiekuna, który będzie wiedział, jak z nim postępować. Shiba inu – cena Ile kosztuje shiba inu? Cena za szczeniaka z rodowodem zwykle mieści się w zakresie od 3000 do 5000 zł. Jeśli znaleźliśmy hodowlę oferującą psy za znacznie mniejszą kwotę, powinniśmy z niej zrezygnować i poszukać innego miejsca. Istnieje duże ryzyko, że jest to pseudohodowla, prowadzona przez niedoświadczoną osobę, której zależy wyłącznie na zysku, a nie zdrowiu i bezpieczeństwu zwierząt. Wiele osób zastanawia się, czy można znaleźć psy shiba inu bez rodowodu? Nie ma rasowych czworonogów bez tego dokumentu. Tylko po jego uzyskaniu możemy sprawdzić przodków swojego pupila i zyskać pewność, że przynależy do rasy, jest on wymagany w przypadku zwierząt prezentowanych na wystawach. Ciekawe jest to, że dawniej adopcja shiba inu była niemożliwa. Obecnie od czasu do czasu można znaleźć ogłoszenia informujące o tym, że psy tej rasy szukają nowych rodzin z różnych powodów, przykładowo śmierci właściciela, przeprowadzki do innego kraju czy silnej alergii jednego z domowników. Zdarza się też, że kochającego i odpowiedzialnego domu dla shiba inu szuka schronisko. Jednak przeważnie nie są to rasowe zwierzęta, a jedynie w typie rasy, czyli wyglądające bardzo podobnie. Osoby, którym zależy na adopcji takiego czworonoga, powinny przeglądać też ogłoszenia z innych krajów, gdzie rasa jest bardziej popularna. Jeżeli zdecydujemy się na zakup szczeniaka z rodowodem, upewnijmy się, że hodowla jest zarejestrowana w Związku Kynologicznym w Polsce i prowadzona przez doświadczonego hodowcę. Pies pochodzący z mało wiarygodnego miejsca może być bardziej podatny na schorzenia, a nawet borykać się z różnymi, poważnymi chorobami genetycznymi. Ponadto takie zwierzę często sprawia problemy socjalizacyjne. Jack Russell terrier to inteligentny, energiczny i odważny pies, który jednocześnie bardzo przywiązuje się do swojej rodziny. Przedstawicieli wspomnianej rasy coraz częściej można spotkać na ulicach i w parkach, spacerujących razem ze swoimi właścicielami. Czy Jack Russell terrier to dobry wybór do domu zamieszkiwanego np. przez małe dzieci? Jakimi cechami wyróżnia się ta rasa? ContentsPies Jack Russell terrier – pochodzenieJak wygląda Jack Russell terrier?Jack Russell terrier – charakterJack Russell terrier – żywienieDla kogo rasa Jack Russell terrier jest odpowiednia?Jack Russell terrier – cenaIle żyje Jack Russell terrier? Pies Jack Russell terrier – pochodzenie Obecnie hodowla Jack Russell terrier odbywa się w wielu miejscach w Polsce, a także w innych krajach. Jednak nie wszyscy właściciele psów tej rasy znają jej historię i wiedzą, jak powstała. Nazwa pochodzi od imienia i nazwiska mężczyzny, który postanowił zająć się hodowlą myśliwskich terierów, wykorzystywanych podczas polowań na lisy. Jack Russell był brytyjskim pastorem, a za założycielkę stworzonej przez niego rasy uznaje się należącą do niego suczkę o imieniu Trump (był to Jack Russell terrier szorstkowłosy), którą kupił w czasie studiów teologicznych. Mężczyźnie zależało na tym, aby należące do nowej rasy psy były w stanie nie tylko wytrwale gonić lisy, ale dodatkowo wypłoszyć je z nory. Musiały one być małe i mieć bardzo dobrą kondycję fizyczną. Przyjmuje się, że oficjalna historia rasy Jack Russell terrier rozpoczyna się w ok. 1872 roku. Wówczas powstał ‘Jack Russell terrier Club of Australia’, gdyż to właśnie do Australii trafili pierwsi potomkowie brytyjskiej suczki Trump. Kiedy pastor Jack Russell zmarł, wyhodowana przez niego rasa terriera była określana mianem ‘working terrier’, a więc terierów pracujących. Nazwisko mężczyzny pojawiło się w oficjalnej nazwie w latach 30. XX wieku. Co ciekawe, do dzisiaj to Australia ma decydujące słowo we wszystkich kwestiach, jakie dotyczą rozwoju tej odmiany terierów. Psy tej rasy są wykorzystywane do polowań na lisy, a także borsuki czy świstaki, niemniej jednak coraz częściej są wybierane jako zwierzęta rodzinne. Na popularność Jack Russell terrier istotny wpływ miał amerykański serial ‘Frasier’, opowiadający historię radiowego psychiatry Frasiera Crane’a, który po rozwodzie wraca do rodzinnego Seattle. W 192 odcinkach pojawił się Eddie Crane, czworonóg głównego bohatera, przedstawiciel rasy Jack Russell terrier. Jak wygląda Jack Russell terrier? Jack Russell terrier to stosunkowo niewielki pies. Jego rozmiar w kłębie to 25 – 30 cm (dotyczy to zarówno suczki, jak i samca). Typowy przedstawiciel tej rasy ma krępą i mocną budowę ciała, jego sylwetka jest prostokątna. Średnia waga Jack Russell terrier to 5 – 6 kg. Charakterystyczne cechy psa to: Prosty grzbiet, umięśnione tylne łapy, głęboka klatka piersiowa, a dodatkowo wyraźnie zaznaczony mostek. Ogon w ruchu jest postawiony, w spoczynku przeważnie opada. Jack Russell terrier to pies mający ciemne oczy, uszy są niewielkie i załamane do przodu. Idealny wzorzec tej odmiany teriera ma białą sierść oraz zabarwione na czarno, rudo lub brązowo głowę i ogon (tricolor Jack Russell terrier). Im mniej plamek znajduje się na tułowiu zwierzęcia, tym w większym stopniu przypomina ono ideał Jack Russell terrier. Niemniej jednak możemy wyróżnić trzy podstawowe wzorce: ♦ Jack Russell terrier szorstkowłosy – ma gęstą, długą i twardą sierść. Włos układa się w różnych kierunkach. ♦ Jack Russell terrier typ złamany – ma tzw. umaszczenie drutowate, sierść jest biała i pojawiają się na niej czarne oraz brązowe łatki. Włos jest półtwardy i średniej długości, układający się w jednym kierunku. ♦ Jack Russell terrier krótkowłosy (Jack Russell terrier gładkowłosy) – ma białe umaszczenie i czarne oraz brązowe plamy. Szata jest krótka, wygładzona, włos układa się w jednym kierunku i przylega do ciała. Jack Russell terrier – charakter Usposobienie Jack Russell terriera, ze względu na niewielki rozmiar zwierzęcia, wielu osobom wydaje się łagodne. Jednak trzeba mieć na uwadze, że przedstawiciele tej rasy to bardzo energiczne i pewne siebie zwierzęta. Mają one bardzo mocny instynkt myśliwski, jednocześnie wykazują duży potencjał w kwestii dyscyplin sportowych, choć w tym przypadku wymagają szkolenia (co nie jest łatwe). Jack Russell terrier jest łowcą, ma bardzo dobrze wykształcony zmysł węchu, co w połączeniu z determinacją pozwala mu na wytropienie lisów lub innych dzikich zwierząt. To niezawodny pomocnik myśliwego, gdyż może polować nie tylko na ziemi, ale i pod ziemią, wytropi każdą norę. Czytając opinie o Jack Russell terrier, można wywnioskować, że z natury są to czworonogi miłe i przyjazne. Uwielbiają zabawę, w szczególności z dziećmi, są żywe i dynamiczne. Wielu właścicieli psów Jack Russell terrier przyznaje, że ich czworonogi nie potrafią być spokojne przez dłuższy czas. To zwierzęta, które nie boją się żadnych wyzwań, często popadają w konflikty z innymi psami, również przedstawicielami znacznie większych ras. Jack Russell terrier może sprawdzić się jako stróż domu. Ponieważ jest żywiołowy, nie jest typowym psem salonowym, jednak uwielbia towarzystwo i życie rodzinne. Wychodząc na spacer z psem Jack Russell terrier, trzeba zachować ostrożność, ponieważ w każdej chwili może ujawnić się jego instynkt łowiecki. Często zdarza mu się biegać za kotami, wiewiórkami i innymi zwierzętami, lubi również kopać dziury, ignorując przy tym komendy swojego właściciela, aby szybko wrócił. Warto mieć też na uwadze, że psy Jack Russell terrier potrafią być bardzo hałaśliwe, zwłaszcza gdy w pobliżu pojawią się obce mu osoby. Głośne ujadanie pojawia się też w chwilach radości i podczas domagania się zabawy czy uwagi. Jack Russell terrier – żywienie Już jako szczeniak Jack Russell terrier powinien mieć zapewnioną odpowiednio zbilansowaną dietę, to pozwoli mu prawidłowo się rozwijać. Przedstawiciel tej rasy jest żywiołowy, dlatego potrzebuje jedzenia o właściwym poziomie kaloryczności, które da mu dużo energii do zabawy czy polowania. Zaleca się, aby psom Jack Russell terrier podawać średniobiałkową karmę. Przeważnie mają one dobry apetyt i nie są wybredne, dlatego trzeba kontrolować ilość pokarmu, żeby zapobiec problemom z nadwagą. Należy również pamiętać o tym, że jako szczenięta czworonogi potrzebują więcej białka niż dorosłe osobniki czy seniorzy, dlatego sposób żywienia musimy dopasować do wieku swojego pupila. Istotną rolę w tej kwestii odgrywa także poziom aktywności fizycznej i stan zdrowia. Standardowo szczeniaki Jack Russell terrier karmi się od 4 do 6 razy dziennie, a dorosłe psy 2 razy dziennie. Podstawą diety powinno być mięso, ale posiłki warto wzbogacić o dodatki, takie jak warzywa (są źródłem cennych witamin i minerałów). Mniej więcej w 9 – 12 miesiącu życia psy Jack Russell terrier przechodzą na tzw. dorosłe żywienie, mniej kaloryczne, ale jednocześnie bogate w składniki odżywcze. Dla kogo rasa Jack Russell terrier jest odpowiednia? Czworonogi należące do rasy Jack Russell terrier nie są dobrym wyborem dla osób, które do tej pory nie miały psa. Brak odpowiedniej wiedzy czy doświadczenia w wychowywaniu zwierząt sprawi, że opieka nad tak energicznym i momentami niesfornym pupilem może okazać się dużym wyzwaniem. Każdy właściciel Jack Russell terrier musi być świadomy, że długie spacery w przypadku tej rasy to nie wszystko. Trzeba też dbać o inne, codzienne formy aktywności fizycznej, pozwalające na zaspokojenie zwierzęcego instynktu łowieckiego. Psy Jack Russell terrier lubią polować i mają dużą potrzebę ruchu. Osoby mieszkające na wsi czy na przedmieściach muszą w odpowiedni sposób zabezpieczyć swoją posesję, aby wdający się w pościg pupil nie uciekł poza jej granicę (co mogłoby okazać się bardzo niebezpieczne). Należy także zabezpieczyć czworonoga przed zewnętrznymi pasożytami, w tym pomocna może okazać się obroża na kleszcze dla psa. Jack Russell terrier to psy niezależne i uparte, dlatego trudno będzie im zaprzyjaźnić się z innymi małymi zwierzętami domowymi, a w szczególności z kotami. Problemem często jest też towarzystwo innych psów. Jednak jeśli Jack Russell terrier trafi do domu pełnego czworonogów jako szczeniak i zostanie odpowiednio wyszkolony, istnieje duże prawdopodobieństwo, że między nim a resztą zwierząt do konfliktów będzie dochodziło rzadko. Takiego psa można wybrać do domu zamieszkiwanego przez dzieci, maluchy będą dla niego współtowarzyszami zabawy. Niemniej jednak należy uczyć pociechy, że zwierzę nie akceptuje braku szacunku i bardzo gwałtownych zachowań, szybko może stracić cierpliwość. Czy Jack Russell terrier to dobry wybór dla seniorów? Osoby starsze mogą mieć duży problem z zapanowaniem nad swoim pupilem, przedstawiciel tej rasy potrzebuje nie tylko odpowiedzialnego, ale przede wszystkim aktywnego fizycznie właściciela. Jeśli zwierzę jest dobrze wyszkolone, może bez przeszkód towarzyszyć swojej rodzinie w każdej podróży. Jack Russell terrier – cena Osoba, której marzy się pies Jack Russell terrier, powinna znaleźć profesjonalnego i sprawdzonego hodowcę. Rasa ta cieszy się coraz większą popularnością i pojawia się wiele tzw. pseudohodowli, w których najważniejszy jest zysk, a nie dobro zwierząt. To inaczej niezarejestrowane hodowle, które nie mają odpowiednich uprawnień, a pochodzące z nich czworonogi często nie tylko nie mają rodowodu, ale też są bardziej podatne na choroby. Wybierając miejsce, z którego kupimy wymarzonego psa należy sprawdzić przede wszystkim to, czy jest zarejestrowane w Związku Kynologicznym w Polsce (ZKWP). To najważniejsze i jednocześnie najstarsze stowarzyszenie hodowlane w naszym kraju, a do tego jedyna polska organizacja należąca do Międzynarodowej Federacji Kynologicznej. Pseudohodowle nie zawsze są miejscem, gdzie zwierzęta są traktowane bardzo źle (taki obraz zazwyczaj przedstawiają nam media). Niektórzy właściciele zapewniają czworonogom stosunkowo dobre warunki, ale przede wszystkim nie mają właściwych uprawnień do tego, aby je rozmnażać i sprzedawać (są to psy ‘w typie rasy’ a nie rasowe). Jako opiekunowie psa sami nie potrzebujemy rodowodu, ale tego typu dokument potwierdza, że zwierzę rzeczywiście jest przedstawicielem określonej rasy. Otrzymując rodowód, zyskujemy pewność, że pies wygląda tak, jak powinien, a dodatkowo jego charakter okaże się taki, jakiego się spodziewamy. Adopcja Jack Russell terriera ze schroniska jest możliwa, ale rasowe psy rzadko trafiają w tego typu miejsca (zwykle z powodu skrajnej nieodpowiedzialności poprzedniego właściciela). Znacznie częściej na nowy dom czekają zwierzęta ‘w typie rasy’, które wyglądają podobnie jak przedstawiciele Jack Russell terrier. Szczeniaki ze sprawdzonej hodowli przeważnie kosztują od 2500 do 3500 zł, choć czasami cena przekracza kwotę 4000 zł. Zdarza się to w sytuacjach, gdy są to psy po rodzicach odnoszących sukcesy np. w wystawach. Niższa cena za szczenię Jack Russell terrier powinna być dla nas sygnałem, że hodowla może nie być zarejestrowana w ZKWP. Ile żyje Jack Russell terrier? Jack Russell terrier to pies, którego średnia długość życia to ok. 14 lat. Najczęstszymi chorobami i schorzeniami, z jakimi zmagają się zwierzęta tej rasy, są: ♦ miastenia, ♦ głuchota, ♦ zwichnięcie rzepki, ♦ zwichnięcie soczewki, ♦ zaćma, ♦ ataksja, ♦ choroba von Willebranda. Psy Jack Russell terrier mają wytrzymały organizm, ale są podatne na niektóre choroby wrodzone, których przyczyną jest chów wsobny (kojarzenie zwierząt spokrewnionych przez wspólnych przodków). Czworonogi pochodzące z pseudohodowli zazwyczaj okazują się bardzo nadpobudliwe i trudno nad nimi zapanować, nawet po wielu godzinach szkoleń. Psy Jack Russell terrier dobrze znoszą upały, ale w bardzo gorące dni lepiej unikać prowokowania do wzmożonej aktywności fizycznej. Zimą czworonogom nie przeszkadza mróz, uwielbiają wychodzić i przebywać na zewnątrz, bez względu na warunki atmosferyczne. Dobrze zbilansowana dieta pozwala psom uniknąć otyłości, która może prowadzić do cukrzycy, zwyrodnienia kręgosłupa, zerwania więzadła krzyżowego, nadciśnienia tętniczego czy nadczynności kory nadnerczy. Czworonogi należące do rasy Jack Russell terrier nie wymagają specjalistycznej pielęgnacji, poza odpowiednim sposobem żywienia, regularnymi kontrolami weterynaryjnymi i dużą dawką aktywności fizycznej. Krótkowłosy Jack Russell terrier może wymagać czesania kilka razy w miesiącu, a w czasie intensywnego linienia podcinania podszerstka, ale nie powinno to być kłopotliwe. Do kąpieli należy stosować łagodne szampony, np. hipoalergiczne, gdyż ta odmiana terierów ma skłonności do alergii skórnych. Aksolotl to najnowszy trend wśród akwaryjnych zwierząt domowych. Jego przyjazny wygląd oraz żywe, wyraziste kolory przyciągają uwagę i zwiększają popularność tego zwierzaka. Niestety często zwierzę to jest kupowane pod wpływem chwili lub np. próśb dziecka bez bliższego zaznajomienia się z jego potrzebami. Wskutek takiego postępowania wiele zwierząt tego gatunku wegetuje w domach, w nieodpowiednich dla nich warunkach. Jak wygląda aksolotl? Czym się żywi? Jak go pielęgnować i ile kosztuje? Wszystko o tym egzotycznym zwierzęciu w artykule poniżej. Zobacz film: "Pomysły na wspólne, rodzinne spędzanie czasu" spis treści 1. Aksolotl - co za zwierzę? 2. Jak wygląda aksolotl? 3. Czym się żywi? 4. Warunki hodowli 5. Ile lat żyje? 6. Ile kosztuje aksolotl? rozwiń 1. Aksolotl - co za zwierzę? Aksolotl, inaczej nazywany salamandrą meksykańską lub ambystomą meksykańską jest płazem wodnym, wyglądem przypominającym młode traszki. W odróżnieniu od nich jednak posiada nogi. Naturalnie występuje w Meksyku, a do krajów Europy przyjechał na początku XIX wieku. Preferuje zimną, bogatą w tlen wodę, uchodzi za zwierzę aktywne nocą. Co ciekawe, aksolotl w kulturze mezoamerykańskiej miał status świętego. Popularność tego zwierzęcia rośnie z roku na rok. Jego nietuzinkowy wygląd oraz urocze usposobienie sprawia, że coraz więcej osób decyduje się na zakup aksolotla. Niezwykłym zainteresowaniem cieszy się wśród akwarystów. 2. Jak wygląda aksolotl? Dorosły aksolotl mierzy od około 23 do 28 cm, choć zdarzają się osobniki większe, jednak zazwyczaj na wolności, gdzie ma najlepsze warunki do rozwoju. Zwierzę to ma czarne, niewielkie oczy, wiotkie kończyny i spłaszczoną płetwę ogonową, która pozwala mu poruszać się w wodzie. Jego głowa jest dość płaska, a szeroki pyszczek sprawia, że aksolotl sprawia wrażenie wiecznie uśmiechniętego. Płeć aksolotla możemy odróżnić obserwując wybrzuszenie w okolicy kloaki - u samic jest ono spłaszczone, u samców - wypukłe. Aksolotl występuje w wielu różnych odmianach kolorystycznych. Najpopularniejsze z nich mają kolor szary lub czarny, w takich barwach można najczęściej spotkać je w naturze, za inne kolory zaś odpowiadają najczęściej hodowle. Możemy spotkać się z aksolotlami w kolorze: białym; beżowym; cętkowanym; miedzianym; jasnoszarym z łatkami; złocistym; albinosy. Co ciekawe, aksolotle mają zdolność do regenerowania swoich organów i członków. Jeśli zwierzę to np. straci kończynę w wyniku oderwania czy ugryzienia, kończyna ta odrośnie. Również skrzela aksolotla regenerują się po uszkodzeniach. 3. Czym się żywi? W naturalnym środowisku aksolotl aby zdobyć pożywienie musi stanąć na czatach. Czy dostrzeże przepływającego skorupiaka, momentalnie przystępuje do ataku i zjada swoją ofiarę. Żywi się również bezkręgowcami i mniejszymi rybkami. Zdarza się, że zjada swoje potomstwo. W hodowli domowej jego pokarm stanowią larwy i insekty, jego przysmaki to: muchy; komary; dżdżownice; rureczniki; mączniki; ikry innych płazów; świerszcze; granulowany pokarm dla pstrągów. Młody aksolotl powinien jeść każdego dnia, dorosły zaś może być karmiony 2 razy w tygodniu. 4. Warunki hodowli Aksolotl powinien żyć w określonych warunkach, jeśli myślimy zatem o kupnie tego zwierzaka, powinniśmy wiedzieć, że: akwarium powinno być przestronne i duże; warto postawić je zacienionym miejscu, aby woda nie nagrzewała się; na dnie powinien znajdować się drobnoziarnisty piasek ok. 3 mm - aksolotl połyka wszystko na swojej drodze, więc kamienie i żwirek mogłyby doprowadzić do zatkania jelit i w efekcie śmierci zwierzaka; wymiary akwarium to ok. 80 x 35 x 40 cm - 100 l dla jednego aksolotla i minimum 100 x 50 x 40 cm - 200 l dla dwóch lub trzech zwierzaków; woda w akwarium powinna być filtrowana, aby utrzymać ją w czystości oraz zaopatrzyć ją w tlen; pamiętajmy również, aby zbyt mocno nie wprawiać jej w ruch, aby nie zestresować zwierzaka; woda w akwarium pod żadnym pozorem nie powinna być podgrzewana, aksolotl żyje w temperaturze 12 - 20°C, temperatura niższa mu nie zaszkodzi, wyższa zaś może doprowadzić do choroby, a nawet śmierci zwierzęcia; w jednej części akwarium możemy zainstalować słabe oświetlenie; w drugiej połowie powinien panować półmrok z uwagi na preferowane przez zwierzaka zaciemnione miejsca; woda w akwarium powinna mieć odpowiednie parametry: twardość - powyżej 7pH oraz zawartość azotanów - 0,5 g/1l; zbyt miękka woda może wybarwić aksolotla, co może spowodować duży stres u zwierzaka. 5. Ile lat żyje? Przy właściwej pielęgnacji aksolotl może żyć dość długo - średnia długość życia tego zwierzaka wynosi około 15 lat, minimum 8 - 10. Znane są nawet przypadki osobników, które przeżyły 25 lat. 6. Ile kosztuje aksolotl? Aksolotla meksykańskiego kupimy zwykle za 40 - 50 złotych, jednak cena jest uzależniona od wielkości zwierzaka oraz jego kolory - im rzadszy kolor, tym wyższa cena. Czasem może wynosić ona znacznie więcej niż 50 złotych. Warto mieć na uwadze, że jest to zwierzę towarzyskie, dlatego dobrze jest pomyśleć o zakupieniu parki. Należy zwrócić uwagę także na koszty akwarium oraz jego wyposażenia, które jest dla tego zwierzaka niezbędne. polecamy

jak wygląda rak zwierze